Ցանկությունների կախարդական ծառը

    Արևի շողերն ընկնում էին այգու խորքում կանգնած ծառի վրա, քամին կամացուկ վազվզում էր ճյուղերի միջով, իսկ տերևները շշնջում էին. «Ցանկություն, ցանկություն, ցանկությու՜ն պահիր»:

    Ծառը կախարդական էր: Ով կանգներ ծառի տակ ու ցանկություն պահեր, նրա ցանկությունը կիրականանար:

    Ծառի կողքի տնակում մի գիրուկ ծերուկ էր ապրում: Նրա անունը Ուիլիամ Քեդոգան Սմիթ էր: Նա օճառ էր վաճառում գյուղի խանութում և չէր սիրում փոքրիկ տղաների ու աղջիկների:

    Մի օր նա կանգնեց կախարդական ծառի տակ ու ասաց. «Ուզում եմ, որ բոլոր իմ մոտերքում ապրող աղջիկներն ու տղաները հայտնվեն Լուսնի վրա»:

    Հենց որ նա այս բառերն ասաց, բոլոր տղաներն ու աղջիկները հայտնվեցին Լուսնի վրա:

    Այնտեղ ցուրտ էր ու միայնակ, և որոշ փոքրիկներ սկսեցին լաց լինել: Բայց նրանք այնքան հեռու էին, որ մայրիկները չէին կարող լսել նրանց ձայները:

     Հենց որ երեխաները գնացին Լուսին, ծառի վրայի բոլոր թռչունները դադարեցին երգել:

     Իսկ մի կեռնեխ նայեց պարոն Սմիթին ու ասաց. «Ես ուզում, եմ, որ նրանք բոլորը նորից վերադառնան»:

    Պարոն Քեդոգան Սմիթն ասաց. «Ուզում եմ, որ Լուսնին հայտնվեն»: Իսկ կեռնեխը` «Ուզում եմ, որ վերադառնան»:

    Երեխաները գնալով ավելի ու ավելի էին շփոթվում, նրանք չէին հասկանում, թե որտեղ են` Երկրում, թե Լուսնի վրա:

    Պարոն Սմիթը ոտքը խփեց գետնին ու ասաց. «Ուզում եմ… », բայց չհասցրեց շարունակել, որովհետև կեռնեխը շատ արագ ասաց. «Ուզում եմ, որ պարոն Սմիթը բարի դառնա»:

    Եվ պարոն Սմիթը, ով հենց նոր պատրաստվում էր ասել. «Ուզում եմ, որ բոլոր երեխաները հայտնվեն Լուսնի վրա», հանկարծ միտքը փոխեց, քորեց գլուխն ու ասաց. «Ուզում եմ, որ բոլոր երեխաները կեսօրին գան ինձ հյուր` թեյի, մենք հրուշակներ կուտենք ու նարնջի դոնդող ու լիմոնադ կխմենք թեյի հետ: Իսկ ես այլևս օճառ չեմ վաճառի, փոխարենը հրուշակեղենի խանութ կբացեմ և ոչ ոքի թույլ չեմ տա ինձ անվանել Ուիլիամ Քեդոգան Սմիթ, այլ միայն` Բիլ Սմիթ: Հեյ-հո՜, հեյ-հո՜»:

    Նա երեք անգամ գլուխկոնծի տվեց, իսկ ծառի վրայի թռչունները նորից սկսեցին երգել:

    Արևը շողում էր, քամին կամացուկ վազվզում էր ծառի ճյուղերի արանքով, իսկ տերևները շշնջում էին. «Ցանկություն, ցանկություն, ցանկությու՜ն պահիր»:  

հեքիաթը՝ Դոնալդ Բիսեթի

թարգմանությունը՝ Եվա Մարտիրոսյանի